به یاد تو...
... و از او بود که آموختیم کوری را به خاطر آرامش تحمل نکنیم
و باطل را اگر نتوان شکست می توان رسوایش کرد.
به یاد تو از درد جان می نویسم
همه از تو نامهربان می نویسم
تو را گفتن واز تو چیزی نوشتن
همیشه ولی ناگهان می نویسم
در این خانه ی تنگ و دربسته ی دل
من از آبی آسمان می نویسم
یکی تلخ رفته یکی مانده شیرین
من اما هم این و هم آن می نویسم
نه دیروز رفته نه امروز پیدا
من از جبر تلخ زمان می نویسم
تو در غربت و من اسیر ولایت
تو از ما و من از جهان می نویسم
تو از تنگناهای تاریک جانت
من از مشکل آب و نان می نویسم
از آن رو که تقدیر من بی کسی شد
من از محنت بی کسان می نویسم
چنین پیر و خسته نمی دانم آخر
چرا شعرهای جوان می نویسم
همیشه خیال تو را می سرایم
همیشه ولی ناگهان می نویسم
ابراهیم منصفی