((خط خون))
درختان را دوست دارم
که به احترام تو قیام کرده اند
و آب را
که مهر مادر توست
خون تو شرف را سرخگون کرده است:
شفق آینه دار نجابت ات
و فلق،محرابی
که تو در آن
نماز صبح شهادت گزارده ای
***
در فکر آن گودال ام
که خون تو را مکیده است
هیچ گودالی چنین رفیع ندیده بودم
در حضیض هم می توان عزیز بود
از گودال بپرس
***
شمشیری که بر گلوی تو آمد
هرچیز و همه چیز را در کائنات
به دوباره کرد:
هرچه در سوی تو حسینی شد
دیگر سو یزیدی
آه ای مرگ تو معیار
مرگ ات چنان زندگی را به سخره گرفت
و آن را بی قدر کرد
که مردنی چنان
غبطه ی بزرگ زندگانی شد
خون ات
با خون بهای ات حقیقت
در یک تراز ایستاد
و عزم ات ضامن دوام جهان شد
- که جهان با دروغ می پاشد-
و خون تو امضای راستی است
*** .
تو تنها تر از شجاعت در گوشه ی روشن وجدان تاریخ
ایستاده ای
به پاسداری از حقیقت
و صداقت
شیرین ترین لبخند
بر لبان اراده ی توست
خورشید لیاقت ندارد
وگرنه می گفتم جرقه ای از نگاه توست
***
بر تالابی از خون خویش
در گذرگه تاریخ ایستاده ای
با جامی از فرهنگ
و بشریت رهگذار را می آشامانی
- هرکس را که تشنه ی شهادت است-
نام تو خواب را بر هم می زند
آب را طوفان می کند
کلام ات قانون است
خرد در مصاف عزم تو جنون
تنها واژه ی تو خون است خون
ای خداگون!
علی موسوی گرمارودی